Mieszkańcom Włoch, którzy zagłosowali na mnie w 2014 roku, należą się pewne słowa wyjaśnienia:
- Zapisałem się do Platformy Obywatelskiej w 2010 roku po uzyskaniu mandatu do Rady Dzielnicy Włochy z list tej partii, zresztą z bardzo mało atrakcyjnego miejsca. Wtedy było to centroprawicowe ugrupowanie wywodzące swój rodowód z ruchu Solidarności. Mamy rok 2018, Platforma Obywatelska jest dziś ugrupowaniem lewicowym, zdominowanym przez ludzi ze środowisk postkomunistycznych. Wewnętrznie zorganizowana jest w sposób niedemokratyczny, zgodnie z regułami charakterystycznymi dla PZPRowskiego centralizmu demokratycznego. Od radnych PO wymaga się bezdyskusyjnego głosowania wg poleceń płynących od kierownictwa partii oraz transmitowania aktualnej linii propagandowej do mas. To duża zmiana i trudna do zaakceptowania dla ludzi mających jakiekolwiek poglądy, a tym bardziej dla ludzi pochodzących ze środowisk patriotycznych. W związku z tym 27 lipca b.r. wystąpiłem z Platformy Obywatelskiej.
- Wykonując mandat radnego przez dwie kadencje wyrobiłem sobie przekonanie, że kluczowym problemem w funkcjonowaniu warszawskiego samorządu są różne formy grabieży i pasożytowania na nieruchomościach miejskich. Na tym samorząd ponosi największe straty finansowe i to w konsekwencji przekłada się najsilniej na braki środków koniecznych do realizowania celów publicznych. Nie chodzi tylko o słynne przejęcia miejskich nieruchomości objętych "dekretem Bieruta" ale także o liczne nieruchomości (także kamienice we Włochach) nie objęte tymi przepisami, o lokale użytkowe wynajmowane na ustawionych przetargach czy o lokale komunalne przyznawane osobom zaprzyjaźnionym z aparatem władzy. Całe to skandaliczne zjawisko obudowuje samorząd warszawski siecią porozumień paramafijnych, które generują własną reprezentację polityczną do ochrony swoich szemranych interesów.
Próby nakłonienia kierownictwa PO do zareagowania na ten stan rzeczy nie tylko nie przyniosły żadnych istotnych rezultatów ale wręcz nasuwają mi podejrzenie, że kierownictwo tej partii jest zainteresowane utrzymaniem status quo. Fakt zaś, że PO w Warszawie zawarła koalicję ze środowiskiem Pawła Piskorskiego (ukrywającym się dziś pod nazwą "Nowoczesna Warszawa") nie pozostawia żadnych wątpliwości co do intencji warszawskiego kierownictwa PO.
W tej sytuacji interes publiczny przemawia za zaapelowaniem do mieszkańców o poparcie kandydatury Patryka Jakiego na Prezydenta Warszawy. To jedyny kandydat, który może i chce rozwiązać kluczowy problem samorządu warszawskiego. I to jedyny kandydat, który udowodnił, że potrafi troszczyć się o majątek miejski, prowadząc skuteczny bój z mafią w Komisji Weryfikacyjnej. - Przypuszczam, że część wyborców którzy poparli mnie w 2014 roku, mogłaby negatywnie ocenić moje ewentualne wyjście z Klubu Radnych PO w Radzie Dzielnicy Włochy. Dlatego z Klubu PO nie wystąpiłem i planowałem wzięcie udziału w jego pracach do końca bieżącej kadencji. Niestety 21 sierpnia b.r. - ku mojemu zdziwieniu - zostałem wykluczony z Klubu PO bez żadnej zapowiedzi, bez podania przyczyn, bez postawienia mi jakichkolwiek zarzutów, bez dopełnienia procedury wykluczenia przewidzianej Regulaminem Klubu. Nie wiadomo nawet kto taką decyzję podjął. O wykluczeniu dowiedziałem się od osób postronnych. Przewodnicząca Klubu ani w rozmowie telefonicznej ani publiczne na sesji Rady nie odpowiedziała na pytanie o powody podjęcia takiej decyzji. Sytuację tę pozostawiam do oceny zainteresowanych osób podkreślając, że znalazłem się poza Klubem PO nie z własnej woli.
Podobno kobiece listy zazwyczaj zaczynają się od spraw najmniej istotnych, a najważniejsze tematy poruszane są w postscriptum. Taką też konstrukcję miała sesja Rady Dzielnicy Włochy 9 lipca. Obrady rozpoczął długi ciąg stanowisk pozbawionych jakiegokolwiek znaczenia, przekraczającego potrzebę zamydlenia oczu wyborców. Wyborcy bowiem mniemają, że jeśli radni podnoszą ręce to coś istotnego na sali się wydarzyło i jakieś dobro publiczne się realizuje. Nie wiedzą zaś, że tzw. "stanowisko Rady" z definicji nie ma żadnych skutków prawnych. Chodzi w nich tylko o tanie upozorowanie troski o poruszane tematy.
W zalewie bezkonkluzywnego krasomówstwa pojawiły się dwa godne uwagi rodzynki. Radnemu Radosławowi S. wypsnęło się, że mieszka we Włochach "teoretycznie". Wcześniej zaklinał się, że sprawy mają się wręcz przeciwnie i nawet usiłował wmówić ten fakt swoim teoretycznym sąsiadom, publicznie zachęcając by nie wierzyli własnym oczom. Natomiast radna Klaudia J. pytana kto ma dostać planowaną w Ogrodach Kosmosu kawiarenkę przyznała, że trzeba będzie "ustawić przetarg". Święte słowa - jeśli bowiem dzielnica rzeczywiście zbuduje kawiarenkę to niechybnie skończy się na "ustawieniu przetargu" na jej najem. Jak zwykle.
I tak po godzinach przedwyborczego czarowania publiczności Rada dobrnęła do punktów mających jakieś znaczenie. Dobrnęła w składzie okrojonym albowiem część radnych ulotniła się z sali, niektórzy wspólnie i w porozumieniu. Wydawało się nawet, że nagle zabraknie quorum. Zaapelowałem do prowadzącego obrady Damiana P. o powtórne sporządzenie listy obecności, argumentując, że aktualna lista ewidentnie nie jest zgodna ze stanem faktycznym. Mój apel i tym razem został zignorowany więc i zbiegli radni w papierach uchodzić będą za uczestników obrad, z pozytywnym dla siebie skutkiem finansowym.
Ostatecznie udało się skompletować z korytarzy wymaganą liczbę radnych na sali więc Rada, po godzinach oszukiwania mieszkańców, podjęła pierwszą realną decyzję o przeprowadzeniu kontroli prywatyzacji budynku przy ulicy Rybnickiej 26. Co z tego wyniknie dowiemy się w przyszłości.
Ponadto prowadzący obrady poinformował o zakończeniu kontroli gospodarowania lokalami użytkowymi. Skorzystałem więc z okazji, żeby wspomnieć o nieprawidłowościach wykrytych podczas tej kontroli, w tym o ustawieniu konkursów na najem lokali przy ulicy Naukowej 4, wzywając przy tym do wyciągnięcia konsekwencji wobec winnych. Apel ów nie wzbudził najmniejszego entuzjazmu, co potwierdza podejrzenie, że czterema lokali podzielono się "sprawiedliwie". Znalezienie więc większości do ukarania winnych będzie trudne, jeśli nie niemożliwe.
Zresztą nawet znalezienie tej większości niekoniecznie skutkowałoby czymkolwiek ponieważ Rada Dzielnicy od roku sparaliżowana jest przez Andrzeja K. i Damiana P, których radni - na swoje nieszczęście - wybrali 4 lata temu na funkcję przewodniczącego i jego zastępcy. Rok temu oba miglance przystąpiły do selektywnego blokowania Rady m.in. nie dopuszczając do rozpatrzenia wniosków o ich odwołanie z zajmowanych funkcji. Wnioski te bowiem uznali za "bezprzedmiotowe". Gdyby więc nawet Rada postanowiła komuś natrzeć uszu za ustawianie przetargów i konkursów to wcześniej musiałaby obiecać jakieś frukta dwóm swoim samowolnym nadzorcom w zamian za łaskawe przyzwolenie na procedowanie. I z tą pesymistyczną myślą obrady zostały zakończone.
Krytyczny spór w Radzie Dzielnicy o zmianę rządzącej koalicji zakończył się 10 stycznia 2018 r. skutecznym zablokowaniem wymiany Przewodniczącego Rady, która to czynność - w realiach prawnych regulujących funkcjonowanie Rady - jest warunkiem sine qua non jakichkolwiek istotnych przekształceń władz Dzielnicy. W blokowaniu zmian wzięło udział ostatecznie 15 radnych PiS/WDW/PDW/SSW a więc aż 4 głosy ponad limit konieczny do utrzymania większości w Radzie.
Rozzuchwalona tak dużym poparciem rządząca koalicja powzięła ryzykowny plan przeprowadzenia przedwyborczego liftingu w składzie Zarządu. Konkretnie celem zabiegu stać się miała wymiana burmistrza Michała W. na kogoś mniej obciążonego podejrzeniami o nieprawidłowości w zarządzaniu mieniem miejskim, za to bardziej dyspozycyjnego wobec kierownictwa partyjnego PiS.
Jak post factum ujawniono, porozumienie w tej sprawie zawarto w formie tajnej, pisemnej umowy. Stosując się do jej treści radni PiS złożyli wniosek o odwołanie Michała W. z funkcji Burmistrza i wyznaczyli termin sesji na 15 marca. Posiedzenie składało się z przerwy więc skończyło dosłownie na niczym. Na kolejnej sesji 9 kwietnia Rada, stosunkiem głosów 11:10, odwołała Burmistrza i tym samym odwołała cały Zarząd. Przed głosowaniem kilkakrotnie postawiłem pytanie jak rządząca koalicja wyobraża sobie nowy Zarząd, jednakże kwestia ta pozostała bez jakiejkolwiek odpowiedzi. Rozkład głosów pokazał, że część radnych umawiających się o głowę Burmistrza W. złamała zawartą umowę. Powstała więc konieczność ponownego zbudowania większości w Radzie.
Wybór nowego Zarządu zaplanowano na 24 kwietnia. W tym jednak momencie ujawniła się kłopotliwa asymetria między łatwością w pozyskaniu głosów destrukcyjnych nad głosami konstruktywnymi. Okazało się bowiem, że owych 11 radnych, którzy lekką ręką skasowali Zarząd Dzielnicy, nie jest w stanie porozumieć się co do nowego Zarządu. Do nowego składu koalicyjnego usiłowano dokooptować kolejnych radnych spośród 15 blokujących zmiany rządzącej koalicji w styczniu 2018 r. Apetyty niektórych radnych były jednak tak wygórowane, że o uzgodnieniu składu nowych władz Dzielnicy nie było mowy. Co gorsza nagle pojawiła się możliwość, że Rada powoła Zarząd w składzie całkowicie niezgodnym z planami PiS. W tej sytuacji PiSowski przewodniczący Rady przerywając sesję (po raz już nie wiadomo który) uniemożliwił głosowanie w/s wyboru Zarządu Dzielnicy i licząc na powodzenie negocjacji PiS/PO na poziomie władz miejskich przekazał prawo do powołania nowego Zarządu w ręce Prezydenta Warszawy, która powtórzyła skład Zarządu wymieniając tylko zastępcę Burmistrza z PiS na zastępcę Burmistrza z PO. Sensowną choć groteskowo wykonaną próbę podważenia zarządzenia Prezydenta podjęli bezzwłocznie radni PiS wnosząc o odwołanie z Zarządu Jerzego K. (WDW/PDW). Niestety, zamiast wytykać odwołanemu Burmistrzowi cały szereg nieprawidłowości, zwłaszcza w nadzorowaniu mieniem komunalnym, przedstawiciele PiS ni mniej ni więcej oświadczyli, że domagają się odwołania Jerzego K. za złamanie zawartej z nimi tajnej umowy. Wprawdzie nie chcieli pokazać tej umowy jednak z przecieków wiadome było, że jej treść wymierzona została w drugą połowę Rady. Dlaczego więc pozostali radni mieliby karać kogokolwiek za nie dotrzymanie umowy im nieznanej, za to przewidującej ich dalszą marginalizację w Radzie Dzielnicy? Tej absurdalnej sprzeczności nikt nawet nie próbował wyjaśniać więc wniosek przepadł, nie tyle z miłości radnych do Jerzego K. co z powodu - powiedzmy to dobitnie - idiotycznego uzasadnienia.
We władzach Dzielnicy wytworzył się więc stan absurdalny. Zarząd wyznaczony został przez Prezydenta Warszawy, jednakże przymusowo - w trybie nadzorczym. Nie ma dowodu na to, że Zarząd popierany jest przez większość radnych. Prezydent ma podstawy by twierdzić, że została zmuszona do powołania Zarządu więc nie ponosi odpowiedzialności za jego działania. Z kolei Rada Dzielnicy nie może decydować o Zarządzie ponieważ od sierpnia 2017 r. paraliżowana jest przez przewodniczącego z PiS Andrzeja K. oraz wiceprzewodniczącego z PiS Damiana P. - nie jest więc zdolna do żadnego wyrażenia swojej woli bez zgody włochowskiego kierownictwa PiS, które - mimo utraty zastępcy burmistrza - nadal ma powody do ochrony swoich interesów w strukturach Dzielnicy. Parafrazując jednego z polityków PO można by więc skonkludować, że mamy do czynienia z demokracją teoretyczną.